شهر تهران كه از ديرباز و پيش از انتخاب آن به پايتختي در دوران قاجاريه به عنوان منطقه‌اي خوش آب و هوا و داراي باغات سرسبز شهرت داشت، با تمركز تشكيلات و سازمان هاي دولتي در آن به كانون پرجنب و جوش فعاليت اقتصادي حیات خود قدم گذارد.
اعتدال طبيعت و گستردگي اين فرش پر نقش در دامان مهربان البرز، اين امكان را فراهم آورده بود تا تراكم اوليه ناشي از رشد شهرنشيني، بر چهره شهر و آداب و شيوه زندگي ساكنان آن خدشه‌اي وارد نسازد اما طي دهه هاي بعد و در پي گسترش توام با شتاب روند شهرنشيني، شكلات گوناگوني رخ نمود كه باعث اتخاذ تدابير ويژه و بهره‌گيري ازترفند هايي در جهت ساماندهي فضاي سبز و پيشگيري از نابودي طبيعت درون شهري گرديد. در همين راستا, طرح ايجاد تشكيلاتي بنام " اداره باغات " ارائه و در سال 1339 به اجرا درآمد.