قبل از انقلاب اسلامی، گروهی بنام برزویه با مدیریت اکبر بهادری تشکیل گردید. رسالت این گروه راه اندازی مراکز بیمارستانی کشور بود و اولین بیمارستان را در شهر اراک راه اندازی نمودند و مقرر شد از عواید آن، بیمارستان دیگری در تهران راه اندازی و از عواید آن دو، بیمارستان جنرال دیگری در محدوده میدان ونک در تهران ساخته شود که برای این امر وام ارزی ویژه ای نیز دریافت نمودند. زمین در نظر گرفته شده برای این بیمارستان حدود 30 هزار متر مربع بود و قرار بود بیمارستانی با قابلیت توسعه به تعداد 2500 تخت احداث گردد که در ردیف چهار بیمارستان اول دنیا بوده و در خاورمیانه نیز منحصر به فرد باشد. عملیات احداث در سال 1352 آغاز و تا سال 1358 بیش از 80 درصد کارهای ساختمانی با دویال شرقی و غربی انجام پذیرفت. با توجه به حساسیتهای زمان انقلاب و نیز وابستگی مدیر عامل و گروه پزشکی برزویه به عوامل دربار و فرار ایشان از ایران، این بیمارستان تحت مالکیت بنیاد مستضعفان درآمد.
با شروع جنگ تحمیلی و مشکلات بوجود آمده در ارائه خدمات درمانی به مجروحین جنگ و نیز عدم راه اندازی این بیمارستان تا آن زمان، وزیر وقت سپاه طی نامه ای از حضرت امام (ره) درخواست واگذاری این بیمارستان به سپاه را نمودند و حضرت امام (ره) نیز طی دستوری بر این امر صحه گذاردند.
از اواخر سال 1362، بیمارستان با راه اندازی اورژانس، اتاق عمل و یکی دو بخش کار خود را آغاز نمود و یکی از مسئولیتهای خطیر زمان جنگ که همان پذیرش خیل عظیم مجروحین شیمیایی بود را برعهده گرفت. پس از آن و با توجه به اینکه نیروهای سپاه نقش مهمی در جنگ تحمیلی داشتند، این بیمارستان به تدریج تکمیل و بخشهای آن یکی پس از دیگری راه اندازی شدند.